9 – in Cherbourg schuilen voor de storm

Maandag 5 juli

Tja, nu ben ik in Cherbourg maar dan laat het weer het compleet afweten. Voor vandaag had ik mijzelf een stop-over in Cherbourg toegekend maar zoals het er nu uitziet gaat dat meer dan twee nachtjes duren. Er komt namelijk een extreem actief lage druk gebied van uit de Biskaje aanzetten, dar vervolgens over Bretagne en Normandië zal trekken en dan doorgaat naar België en Nederland. Doorvaren is, gezien de verwachtte enorme windsnelheden, absoluut niet veilig dus ga ik mij maar hier vermaken.

Allereerst is er daar een heel gezellige ontmoeting met Jean Heylbroeck, een wereldomzeiler en schrijver van de nautische boeken “De wereld is rond” en “Terra Icognita” die ik beide thuis in mijn boekenkast heb staan. Ik heb hem al eens op de HISWA te Water in IJmuiden ontmoet ergens in 2003 of 2004 en het weerzien is allerhartelijkst. Jean heeft met zijn 9 meter jacht de Chartist Lady van 1989 tot 1994 rond de wereld gezeild met bijna geen geld op zak, een niet werkende motor en alleen papieren kaarten want de GPS was nog geen gangbaar navigatiemiddel, hij deed het dus echt helemaal zelf. Onder het genot van een glaasje werd het een heel gezellige middag doordrenkt met zeilverhalen en de nodige anekdotes van wat wij in de afgelopen decennia op het water hebben meegemaakt, Jean is met zijn 77 jaar nog steeds een begenadigd verteller. Hij gaat volgens eigen zeggen door met zeilen zolang hij nog zelf tot in de top van zijn mast kan klimmen. En dan te bedenken dat ikzelf daarvoor nu al maststeps in mijn mast heb gemonteerd. En ik ben geneigd dit van hem aan te nemen want in Boulonge sur Mer heb ik een Nederlandse zeiler ontmoet die er onlangs getuige van was dat Jean in zijn mast klom.

Achter mijn boot ligt een Zwitsers echtpaar met een Hanse 50.8 een enorm zeiljacht met alles erop en eraan, ben je benieuwd ga dan naar https://www.sarabella.ch/

Toen die Zwitserse schipperse mij met mijn rugzak op de Karavanserai zag afsluiten terwijl de wolken zich samenpakten boven de haven bood zij mij spontaan aan om één van hun vouwfietsen te gebruiken om de stad in te gaan. Daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt en heb de een groot deel van de dag besteed om op de fiets de hele stad te doorkruisen. Uiteraard heb ik ook even de straat bekeken waar in 1964 de kaskraker Les Parapluies de Cherbourg werd opgenomen met Catherine Deneuve en de onvergetelijke muziek van Michel Legrand.

Op de terugweg naar de haven nog even een megagrote Carrefour binnengestapt voor de nodige boodschappen en dan snel weer op huis aan want het begint nu echt ongemeen hard te regenen.

Dinsdag 6 juli

In de nacht van maandag 5 op dinsdag 6 juli is het bal in de haven. De voorspelde storm komt recht over Cherbourg zetten, het waaide zo snoeihard dat ik om over drieën wakker werd zo hard werd ik door mijn bed heen en weer geslingerd. Hoewel ik de boot met zeven landvasten en een heel nest stootwillen had gezekerd ging het tekeer alsof ik de Niagara watervallen afvoer. De windmeter noteerde 36 knopen zuidwester storm, en dat terwijl ik behoorlijk beschut lag achter vele rijen grotere jachten. Blij dat ik niet op zee zat.

De rest van deze dinsdag is het bijna onprettig in de boot, zo hard rukt de wind aan de mast en alles schudt en trilt maar in de namiddag zwakt de wind iets af. Mijn plan om morgenochtend te vertrekken moet ik helaas nog een dag uitstellen want er loopt nu een enorme zee voor de haven langs en om op mijn volgende bestemming te komen moet ik daar recht tegenin opboksen. Een no-go dus.

Woensdag 7 juli

Vandaag maar weer eens schoonmaak- en opruim dag gehouden, de dieseltank afgetopt en de motorolie weer op peil gebracht. Het ronde luik in het voordek heb ik van een extra dichting voorzien want met die enorme golven die zich af en toe vol op het voordek wierpen is er toch een beetje water onder het luik door gekomen. Verder de hook-and-moor van de zoutaanslag ontdaan en het mechanisme met wat WD40 weer gangbaar gemaakt zodat dit soepel loopt als ik hem nodig heb om een landvast door de ring van een mooringboei te halen.

Ik heb de routes en vaarplannen voor de komende drie tochten uitgewerkt en zoals het zich nu laat aanzien zal ik morgenochtend rond een uur of negen Cherbourg weer achter mij laten en op weg gaan naar de volgende bestemming.

Cherbourg is wel een joekel van een marina, zij kunnen 1.600 jachten herbergen plus nog eens 200 passanten. Het is hier dan ook een ware smeltkroes van nationaliteiten. Er liggen opvallend veel jachten uit Denemarken, Zweden en Duitsland, verder natuurlijk veel uit België en Nederland, maar ook uit Italië, Finland en zelfs uit Japan en Slowakije. Alleen zijn er momenteel nauwelijks jachten uit Engeland te zien, ik ben er de afgelopen drie weken slechts vier tegengekomen. Met dank aan Covid-19 en Brexit. Overigens de Engelsen die ik heb gesproken hebben stuk voor stuk geen goed woord over voor die hele Brexit.

Het is wel duidelijk te zien dat ik in de bakermat van de Jeanneau en Beneteau jachten rondhang want de havens zijn daarmee vergeven, van kleine 14-voetertjes tot dikke 42-voeters, alle types zijn vertegenwoordigd. Overigens ben ik de afgelopen weken opvallend veel ETAP’s tegengekomen.

Het is aandoenlijk om te zien dat op woensdagmiddag de zeilschool uitvaart met een enorme sliert 14-voets Hobie Cats met op elke catamaran twee smurfen van een jaar of zes, zeven oud. Er is ook een grote groep waarvan elke cat bemand wordt door twee brugklassers. Dat hele spul is dan een uur of drie in de buitenhaven aan het heen en weer raggen en aan het eind van de middag wordt alles weer binnengesleept door de zeilinstructeurs in hun rib’s. Na het avondeten is ook hier de beurt weer aan de volwassenen die voor de haven hun traditionele woensdagavondwedstrijd gaan uitvechten.

Het is wel vreemd dat je als solozeiler meteen voor vol wordt aangezien. Ik heb in deze haven nu tot twee keer toe gehad dat andere schippers mij om raad kwamen vragen voor wat betreft hun planning en vertrektijd. Gek is dat, want ikzelf reken mij elke avond weer helemaal suf en de twijfel steekt bij mij telkens weer de kop op. Steeds vliegen er vragen door mijn hoofd zoals; Heb ik goed gerekend? Is mijn redenatie juist? Doe ik goed aan dat tijdstip? Zie ik niets over het hoofd? Blijkbaar doet dat solovaantje in de achterstag van mijn boot andere schippers vermoeden dat hier een wel zeer ervaren en doorgewinterde zeezeiler is komen aanmeren. Niets is minder waar. Kijk als je op de Waddenzee een rekenfout maakt lig je een tijdje op een zandbank maar het water komt vanzelf weer terug zodat je weer verder kan. Als ik hier een rekenfout maak, met de veel sterkere stroomsnelheden en al die granieten rotsen dan heb je een serieus probleem, dus is het simpelweg zaak je tochtplanning goed voor te bereiden. Ik blijf voorlopig maar met beide benen op de grond, eeh op het dek staan.

Vanavond nog even bij Jean Heylbroeck aangeklopt om hem gedag te zeggen want het plan is dat ik om morgenochtend rond negenen weer te vertrek.