Dinsdag 3 augustus
Vannacht heb ik diverse vissersbootjes met stampende diesels horen uitvaren. Vanochtend liepen deze scheepjes al weer binnen. Eerst leek het ons of er een baggerboot kwam aanzetten met zo een Hiab laadkraan op het dek maar toen de visserman langs ons voer zag ik dat er bakken vol met zeewier en mosselen op het dek stonden.
Later toen ik, vlak voor ons vertrek, ons afval nog even naar de containers bracht waren er net een paar vissers hun vangst aan het lossen. Dat moest rap gebeuren want de opkomende vloed zette de kade al deels onder water.


Als wij om 09:13 uur losgooien en het smalle havenkanaal uittuffen is het bewolkt valt er een miezerige regen. De wind is in geen velden of vaarwegen te bekennen dus wordt voorlopig het ijzeren zeil gebruikt. Als wij Boyardville verlaten gaan we stuurboord uit en stevenen af op een soort waddengebied tussen het Île de l’Oléron en het vasteland waar we een absurd slingerende koers moeten varen tussen alle zandbanken en ondieptes door. Pas rond twaalf uur bereiken wij open zee als we de laatste banken achter ons hebben gelaten en kunnen dan de zeilen hijsen.
Twee uur later peil ik op één uur de Cordouan, de oudste en nog immer functionerende vuurtoren van Frankrijk en behoort met zijn 68 meter tot ’s werelds tien hoogste vuurtorens. Al in het begin van de 8e eeuw stond hier een houten staketsel dat diende als navigatiepunt voor de wijnvaart op Bordeaux. Daar is uiteraard niets van overgebleven, de nodige stormen hebben daar wel voor gezorgd, maar eeuwen later is men begonnen een stenen toren te bouwen op de acht kilometer uit de kust liggende zandplaat. Het was Lodewijk de XIV die zijn architect opdracht gaf de toren uit te breiden en te verbouwen tot iets koninklijks. Nou dat is gelukt, er is een koninklijk appartement op de eerste etage, een super de luxe eigen kapel voor de koning met alle toeters en bellen, marmeren ingelegde vloeren op elke verdieping en als klapstuk, een sierlijke wenteltrap die naar het vuur leidde. De Cordouan, Le Phare des Roi mais aussi Le Roi des Phares.
Tegenwoordig is het vuur vervangen door een overmaatse halogeenlamp en komt er geen mens meer aan te pas. De twee vuurtorenwachters leiden nu bezoekers rond. Helaas is het ons niet gelukt een rondleiding te boeken want die waren l voor acht dagen volgeboekt. Dat doen wij dan nog wel eens in de nabije toekomst.

Na het vuur gepasseerd te zijn glijden wij, met de lange oceaandeining achterop, langzaam het estuarium van de Gironde binnen. Vanwege de verwachtte toename van de wind lopen wij niet Royan aan de noordoever aan maar kiezen wij voor Port Médoc aan de zuidoever die vanaf morgen voor een beschutte hogerwal zal zorgen. Het laatste uur loopt er al een ebstroom en langzaam kruipen wij de haven binnen waar wij tegen vijven afmeren. Het water is kraakhelder en wij zien her en der grote plakkaten met oesters aan de drijvende steigers hangen.




Woensdag 4 augustus
Na een rustige start van de ochtend varen wij tegen tienen de haven van Port Médoc uit en hijsen in eerste instantie alleen de Genua 3 maar na een half uurtje gaat het grootzeil er bij omhoog. Direct trekt de wind aan en een kwartier later moet ik al een rif zetten en weer een half uur later gaat rif 2 er in. De wind is behoorlijk vlagerig met af en toe een korte felle regenbui en wij zijn in no-time op onze nieuwe bestemming aangekomen. Het dorpje Pauillac. Helaas blijkt het een aftandse haven te zijn en ook de rivierzijde van het dorpje is niet veel bijzonders. Het is even niet anders. Maar we hebben wel tussen de buien door al de eerste wijngaarden op de linker oever gespot, bij sommige konden wij van verre zelfs al de chateaus ontwaren.





Berichten uit de kombuis. Door: Yvonne
Dan komen we van zee af en varen het estuarium van de Gironde op, meren daar op de zuidoever in de eerste haven, Port Médoc af. Ja, ja, Médoc van de wijnen! Van de zee tot aan Bordeaux strekt zich hier een 80 km lang en 10 km breed wijngebied uit met zeer prestigieuze wijnhuizen.
De wilde wijnstok vindt zijn oorsprong in de Kaukasus waar nog steeds veel varianten te vinden zijn. In het oude Mesopotamië (het huidige Irak) zijn kruiken met wijnresten gevonden van zo’n 7000 jaar geleden. Nu weten we dat in de Romeinse tijd de wijn ook veelvuldig vloeide, daar zal Marcel wel een Asterix en Obelix verhaal bij weten, maar na de val van het Romeinse rijk waren het de kerken en kloosters die het wijn maken overnamen. Wijn staat voor het bloed van Jezus, zo ook in de streek rond Bordeaux. Rond 1700 was er in Bordeaux behoefte aan meer land om wijnranken te planten. Het gebied van de Médoc was moerasland en werd in die periode drooggelegd met hulp van Nederlandse ingenieurs. En wat bleek er ontstond een zeer geschikt gebied voor wijngaarden, goede pluviale grindafzettingen, kleiafzettingen (kijk maar eens naar de bruin/gele kleur van het water om te zien hoeveel klei er in het water zweeft) en een zacht klimaat door de invloed van het zeewater. De kleine druif Cabernet Sauvignon domineert in de rode wijnen van de Medoc en wordt gemengd met de Merlot, Malbec (mijn favoriet), Cabernet Franc en Petit Verdot. Hier moet gewandeld worden!
Dat doen we in de volgende havenplaats, Pauillac het centrum van de Haut Médoc met wijnhuizen als: Chateau Lafite-Rothschild, Chateau Latour en Mouton-Rothschild. Het stadje Pauillac heeft zijn beste tijd gehad maar de wandeling langs de wijngaarden is heerlijk. Zomaar een wijnhuis bezoeken gaat niet dat moet op afspraak dus dat doen we nog wel een andere keer wanneer wij weer in deze streek zullen rondtrekken. Wij wandelen door het dorp Bages dat in 2003 helemaal gerestaureerd is door de eigenaar Jean-Michel Cazes. In Bages is ook een hypermodern wijnhuis gevestigd, Chateau Lynch Bages, dat in 2003 de eerste fles Franse wijn aan boord van de Discovery space shuttle bracht. Tja, welk wijntje nemen wij dan mee? Damien en Shardé, die nu in Spanje kamperen, stellen al voor om een wijnproeverijtje te organiseren en zullen de Spaanse wijn meenemen. Wij gaan hier alvast wat voorproeven!
Donderdag 5 augustus
Omdat wij de vloed moeten afwachten voordat wij vanmiddag de Gironde verder stroomopwaarts kunnen bevaren hebben wij vandaag alle tijd. Na het ontbijt trekken wij de wandelstappers aan en hijs ik een rugzak met camera’s op mijn rug. Wij lopen naar het lokale equivalent van de VVV en halen een kaart met wandelroutes in de omgeving. Wij kiezen er een uit van achttien kilometer die ons door wijngaarden, over heuvels en tussen de wijnchateaus zal leiden. Daar hebben wij geen spijt van gekregen, de ooh’s en aah’s zijn dan ook niet van de lucht.




Donderdag 5 augustus
Na onze wandeling door de voorraadschuur van Bacchus gooien wij om half vier in de middag los om de modderige haven van Pauillac te verlaten. Het is ongelofelijk hoe smerig en ondoorzichtig bruin water hier door de Gironde stroomt. En dat terwijl amper 20 mijl noordelijker het water glashelder is onder invloed van het twee keer per dag binnenstromende oceaanwater. Op de onderstaande schermafbeelding van Google is het oceaan-effect duidelijk zichtbaar. Maar hier in Pauillac is er van dat heldere water niets meer te bespeuren, het heeft zich onherkenbaar vermengd met de enorme hoeveelheid vloeibare Nutella die ze hier rivier noemen.



Wij sturen de rivier op en na anderhalf uur gaan wij ruim op tijd bakboord uit een zijarm op. Ik heb ergens gelezen dat het dorpje Bourg sur Dordogne de moeite van een bezoek meer dan waard is, dus daarom sturen wij nu Gironde af en de Dordogne op. Het is wel zaak op tijd je koersverandering in te zetten want er loopt ruim drie knopen stroom die weigert ons zomaar los te laten. Dus om een vroegtijdige stranding op een grintbank te voorkomen zet ik de bocht naar de Dordogne al anderhalve mijl van te voren in en dan nog gaat het maar net aan goed. Om even na zessen meren wij af aan een gammele ponton in de “haven” van Bourg sur Dordogne. Het zal een klotsbak van jewelste worden maar wel een met een gouden uitzicht. Morgen gaan wij dit bijzondere stadje bezoeken.


Mooi hè constant nieuwe plekjes en situaties ontdekken. Geniet er van ?
Zeker weten, ik blijf mij verbazen dat ik telkens weer van die verrassende plekjes vind.
Groetjes en proost, ik zal er één op jullie heffen.
Wat een interessant verslag weer van jullie beiden. Inspirerend om die streek te gaan verkennen op de fiets ??♀️
Hi Yole, hier fietsen is zeker de moeite waard. Naar het schijnt loopt er over het voormalige jaagpad een fietsroute van de Golf van Biskaje helemaal naar de Middellandse Zee. Ik heb er een stukje van gezien en dat is meer dan de moeite waard. Ik zal je daarvan een paar fotootjes appen. Groetjes, Marcel
Wij blijven jullie verslag met veel interesse lezen. Tot nu toe verveelt het geen moment. Wij moeten toch ook weer eens naar de westkant van Frankrijk
Hi Henny & Hans,
Zou ik zeker doen, die kusten zijn de moeite waard dus al je tijd hebt….
Groetjes, Marcel
Hi Yvonne en Marcel,
We genieten van jullie verslagen.
Ook jullie belevenissen in de Vendée halen oude herinneringen bij ons boven
Een prachtige omgeving en heerlijke wijn!
Geniet ervan en veel plezier!
Groetjes van ons
Hendrik Jan & Yvonne
Een road trip through memory lane?