11 – even niet meer solo en Quatorze Juillet

Dinsdag 13 juli

Vandaag nog een rotklusje doen, vanochtend tijdens het leegpompen van het toilet klapte een keerring uit de toiletpomp en een werkend toilet aan boord is toch wel zo prettig. Dus direct na het ontbijt naar een winkel met scheepsbenodigdheden gelopen en een keerring aangeschaft, voor die luttele € 6,10 kan je dat probleem maar beter verholpen hebben. Helaas, de oude keerring heeft verlatingsangst en weigert de as in de pomp los te laten. Ik merk nu ook dat de door mij gekochte keerring net een millimeter te groot is en dus de as niet zal afdichten. Daarom een deel van het pompsysteem gedemonteerd, gereinigd en in de rugtas mee weer naar diezelfde winkel. Zij hebben daar tientallen onderdelen voor toiletpompen maar natuurlijk net niet deze ene keerring. Mr. Murphy is ook vandaag weer vroeg wakker. Er zit niets anders op om dan maar een compleet nieuw pompsysteem aan te schaffen.

Terug op de boot moet ik om dit nieuwe afpompsysteem te kunnen monteren de slangen van het toilet afkoppelen. Grtvrdegrtver, dit is letterlijk een smerige schijtklus. Het stinkt een uur in de wind en ik gril van de ammoniakgeur en de bruine drab. Dertig keer mijn handen wassen omdat mijn latex handschoenen openscheurden aan de scherpe uiteinden van de slangklemmen en na het uitwisselen van de onderdelen de hele natte cel meerdere keren met de douche onder water gezet en vervolgens de smurrie overboord gepompt. Dan de hele ruimte grondig reinigen zodat het er weer fris uitziet. Daarna tijd voor een uitgebreide douche in het sanitair gebouw van de haven, heerlijk dat knapt op.

Nog snel even in het oude centrum wat lekkers in huis halen voor bij de borrel maar daarbij word ik bijna van de sokken gelopen door een vlucht pinguïns die op schoolreisje zijn en als een witte wervelwind door de smalle straatjes raast. Het valt mij op dat er nog behoorlijk veel jonge vrouwen zich bij deze orde hebben aangesloten. Ik schat dat de leeftijd van deze groep nonnen schommelt tussen de achtentwintig en begin veertig jaar. Het lijkt er zomaar op dat er in deze groep meer jonge novices en nonnen lopen dan dat er in heel Nederland zijn.

En dan moet ik zorgen dat ik op tijd op het SNCF-station ben om Yvonne van de trein af te halen. Het station is nog geen twee kilometer van de haven verwijderd dus dat is een prettig wandelingetje. Daar aangekomen zoek ik een strategische plek uit aan het begin van het perron en neem plaats op een van de bankjes. Een paar minuten voor de vermelde dienststijd rolt de trein langzaam binnen op spoor C, de deuren gaan open en als eerste reiziger stapt iemand uit met een wel heel bekend en vrolijk kijkend gezicht. Na vier weken zijn wij weer bij elkaar.

Samen lopen we naar de jachthaven en installeren we ons op de boot. Even snel haar spullen een plek geven aan boord en daarna maak ik wat lekkers en gaan we eerst uitgebreid zitten luieren. Echt trek in een uitgebreide maaltijd heeft ze niet dus houden we het bij een soort van maaltijdsalade. Na het eten lopen wij de oude stad Intra-Muros in (dat “Binnen de Muren” betekent, vandaar het hier ook wel “Ville Close”, ofwel de “gesloten stad” wordt genoemd), en gaan na een paar straten de wallen op die wij vervolgens helemaal rondlopen. Vanaf deze bijna twee kilometer lange verdedigingsmuur heb je schitterende vergezichten en ik wijs Yvonne aan hoe ik op St.Malo ben komen aanzeilen. Omdat het nu eb wordt zie je her en der de rotsen en eilandjes boven water komen met daaromheen wild klotsende en brekende golven, ik merk dat deze aanblik haar niet vrolijk stemt. In mijn hoofd rijpt een plan dat ik voor nu nog maar even voor mij hou, eerst even de stemming peilen.

In het schemerdonker komen wij na een lange wandeling weer terug op de boot en aangezien Yvonne best een beetje verreisd is houden wij het voor gezien en gaan te bed.

Dinsdag 13 juli zoals ik (Yvonne) deze dag heb beleefd

Het was best stil in huis de laatste weken maar vandaag ga ik naar hem toe. Om half acht met mijn rugzak op de deur uit, met fiets, lopen en trein naar Amsterdam Centraal om daar de TGV naar Parijs te pakken. Ik vind treinreizen altijd heel prettig maar de hele dag met mondkapje op is voor mij wel even wennen. In Parijs ga ik via de Metro en een wandelingetje over straat naar mijn volgende trein. Helaas is het nog steeds bewolkt en regent het in Parijs, minder vakantiegevoel dan gehoopt maar Marcel zegt in St. Malo gaat de zon schijnen. En wel hoor op het perron van St. Malo vliegen we elkaar in de armen onder een blauwe hemel en heerlijke zonnestralen, we zijn weer samen.

’s Avonds een prachtige stadswandeling gemaakt over de stadsmuur waarbij Marcel enthousiast vertelt over zijn tochten, ik gun het hem zo heel erg maar ik krijg het er best weer een beetje benauwd van als ik die rotsen en klotsende golven zie maar bijt op mijn tong. Toch kent hij mij erg goed en komt met een plan wat wel heel lief is. Wel voel ik mij al weer bezwaard dat ik hem zijn droom een beetje laat veranderen, maar goed ik ben maar een maandje bij hem en dan mag hij weer helemaal doen wat hij wil. 😉 Dus geniet ik van zijn alternatieve trip. Marcel zal dat wel weer beschrijven want hij heeft er al weer veel informatie over verzameld.

Woensdag 14 juli

Vandaag is het Quatorze Juillet, de Franse nationale feestdag waarop zij de bestorming van de Bastille gedenken op de 14^e juli in 1789 waarbij er algemeen van wordt uitgegaan dat dit de aanzet was tot de Franse Revolutie. Even voor de duidelijkheid, 232 jaar na dato vieren zij dit nog steeds! Moet je daar eens om komen in Nederland, 76 jaar na de bevrijding kunnen wij het niet opbrengen om meer dan eens in de vijf jaar de beëindiging van de Tweede Wereldoorlog te vieren met een nationale feestdag annex vrije dag. Sorry, je hebt gelijk, dit is misschien wat gechargeerd want de ambtenaren en overheidsmedewerkers zijn die dag wél vrij en al hun kantoren zijn op die datum gesloten. Blijkbaar is deze groep Nederlanders iets meer bevrijd geworden dan de rest van de inwoners van Nederland! Wie weet mij uit te leggen waarop deze ongelijkheid is gebaseerd?

Samen zwerven Yvonne en ik vandaag de hele oude stad door, pikken een terrasje en genieten van de oude sfeer die hier hangt. Helaas schijn bedriegt, in juni 1944 was St. Malo één rokende platgebombardeerde puinhoop. Alleen de dikke granieten stadswallen en fortificaties waren overeind gebleven. Blijkbaar waren deze bouwwerken voldoende bombestendig. Na de oorlog heeft men de wederopbouw voortvarend aangepakt en zijn alle huizen opnieuw gebouwd exact zoals zij daar voor de oorlog ook stonden. Dit is zo vakkundig aangepakt dat je als leek geen idee hebt dat deze oude stad nog geen zeventig jaar jong is.

Pal voor het vroegere kasteel ligt buiten de stadsmuur een replica uit 1996 afgemeerd van een Engels fregat uit 1745, door het bedrijf “Etoile Marines Croisieres” aangekocht en Etoile du Roy genoemd. Het is dit schip dat in de Nederlandse film over het leven van Michiel de Ruyter een hoofdrol speelt naast Frank Lammers in zijn rol als Admiraal De Ruyter.

Hoewel ik al vele malen in de zomer in Frankrijk met vakantie ben geweest was ik daar nooit op hun nationale feestdag. Ik heb altijd gehoord dat de Fransen hun veertiende juli groots vieren en dat elk zichzelf respecterend gehucht de festiviteiten afsluit met een grandioos vuurwerk spektakel. Helaas in St. Malo heb ik van dat laatste niets gemerkt, tenminste als je die vier rotjes die ik heb horen afgaan even vergeet. Jammer want een mooie vuurwerkshow vind ik altijd wel de moeite waard. Kan jij daar ook zo van genieten? Dan adviseer ik je in augustus 2025 naar SAIL Amsterdam te gaan. Daar wordt tijdens het hele event elke avond de dag om 23:00 uur feestelijk afgesloten met een gigantische vuurwerkshow op het IJ ter hoogte van de keerlus voor de binnenvaartschepen. Bij helder weer is dit zelfs nog vanaf de sluizen in Lelystad te zien. Voorwaar geen kattenpis.

UPDATE; ik zoek net een foto van vuurwerk in Frankrijk en kom dit bericht tegen; “Vanwege de coronacrisis gaan de grote evenementen, de militaire parade op de Champs-Elysées én de vuurwerkshow dit jaar niet door.” Zoals een bekende Amsterdammer ooit zei; Klinkt logisch toch?!