1 – de veel te lange aanloop tot het vertrek

Na de winterperiode, waarbij ik de boot voor het eerst sinds jaren weer eens binnen heb gestald om de nodige klusjes te kunnen uitvoeren, gaat de boot op 8 april eindelijk weer te water. Het plan is om in het weekend van 10 april of de week daarop los te gooien en te vertrekken richting België en Frankrijk. Helaas zit Covid-19 nog danig in de weg en is inreizen in beide landen onmogelijk. België is geen probleem omdat je daar, als je in de haven blijft, 48 uur mag verblijven. Zo lang is de Belgische kustlijn niet dus hangt alles af van het moment wanneer de Franse havens weer open gaan.

Intussen speelt er iets heel anders. Aangezien Italië in november 2019 alles wat drijft plus een Nederlandse vlag voert aan de ketting heeft gelegd, omdat ze de bezitters van die schepen als potentiële belastingontduikers zien, heb ik een urgent probleem.

Het ICP –  Internationaal Certificaat voor Pleziervaartuigen – wordt niet meer erkend als eigendomsbewijs. Er zijn namelijk hele volksstammen die vanuit alle uithoeken der aarde in Nederland voor drie tientjes een ICP hebben aangeschaft en zodoende in hun land de houderschapsbelasting kunnen ontlopen omdat ze “een Nederlands schip” zijn.

De reactie vanuit Nederland op het aan de ketting leggen, ook van ècht Nederlandse jachten, was om de schippers even te laten afwachten tot begin maart want…. dan zou er een nieuw en nu wel een degelijke ICP worden uitgegeven en zou het probleem verholpen moeten zijn. Helaas werd er niet bij verteld dat er geen serieuze gesprekken met de Italiaanse instanties werden gevoerd met als gevolg dat ik begin maart als de wiederweerga een zeebrief en vlaggebrief bij het Kadaster moest gaan aanvragen. Die aanvraag heb ik op 9 maart digitaal bij het Kadaster ingediend en ontving daarop direct een ontvangstbevestiging. Een paar dagen later kreeg ik de vraag om van alle papieren de originele stukken in te sturen. Natuurlijk direct gedaan, daarna volgde een maand radiostilte. Na wat heen en weer bellen bleken zij nog één handtekening nodig te hebben, ook dat direct geregeld. Nu kon de hele santenkraam door hen naar het ILT (Inspectie Leefomgeving en Transport) worden doorgestuurd.

Tja, helaas is dat een onvervalste overheidsinstantie en dan ben je aan de heidenen overgeleverd. Ruim zes weken hadden zij nodig om die paar A4-tjes te accorderen. Bellen en mailen hielp niet, er was geen enkel begrip voor mijn vragen en uitleg over de gevolgen van hun werktempo. Okay, ze boden keurig aan om mij terug te bellen of te mailen, maar de praktijk leerde dat er van de zes toezeggingen er niet één keer werd gebeld of gemaild. Uiteindelijk werd op 1 juni het benodigde papierwerk naar het Kadaster opgestuurd. En zie…. Op 9 juni ontvang ik zowaar een e-mail van het ILT met de mededeling dat zij de documentatie op 1 juni hebben opgestuurd. Hoezo, mosterd na de maaltijd?! Maar… niets was hen te veel, op 10 juni ontving ik opnieuw een mail met een soortgelijke inhoud. Tja, als je zo werkt dan schiet het natuurlijk nooit op.

Intussen ben ik dus al drie maanden zoet met het aanvragen van die eigendomspapieren, het is om moedeloos van te worden.

Maar goed, ik heb op 31 mei al met het Kadaster afgesproken dat ik, zodra hun inspecteur terug is van Ibiza waar hij op dat moment een aantal schepen aan het inmeten is, een afspraak krijg om mijn boot te laten inmeten. Intussen staat die datum vast, dat wordt dinsdag 15 juni.

Zou ik dan nog diezelfde dag of de dag daarop, twee maanden later dan het oorspronkelijke plan, eindelijk kunnen losgooien?

2 gedachten over “1 – de veel te lange aanloop tot het vertrek”

  1. Hoi Marcel, ik wilde je laten weten dat ik je graag volg..wat je vertelt is inderdaad om dol van te worden. Zelf heb ik wel weer een icp aangevraagd. Deze wordt in ieder geval in Duitsland geaccepteerd. De Scandinavische landen staan niet in het lijstje. Maar ik denk dat dat wel los loopt.

    1. Hi Henk,
      Vanochtend nog gebeld met ILT, zo te horen zou dit wel eens een “never ending story” kunnen worden.
      Wordt vervolgd……
      Groet, Marcel

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *